FUTBOLA BAŞLAMA HİKAYESİ
29 Ekim 2002 Kayseri, Kocasinan doğumlusun. Futbola başlamadan evvelki çocukluk yıllarını bize anlatabilir misin?
Dediğiniz üzere Kocasinan doğumluyum. Selçuklu Mahallesi’ndeki çocukluğum çok hoş geçti. Arkadaşlarımın hepsiyle hala görüşürüm. Çocukluğumda beni herkes sokakta futbol oynayan biri olarak tanırdı. Sabah 8’de topu elime alıp sokaklara çıkar, arkadaşlarımı toplayıp maç yapardık. Sonra okula giderdik. Akşam tekrar aynısı… Günümüz bu türlü geçerdi. Futbol topuyla geçti benim çocukluğum.
Aileni tanıyabilir miyiz?
Bir kardeşim ve bir ablam var. Annem, babam hayatta çok şükür. Babam endüstride torna işi ile uğraşıyor, annem ise konut hanımı. Kardeşim Kayserispor altyapısında futbol oynuyor. O da benim üzere kaleci. Ablam da öğretmenlik yapıyor.
‘AİLEM DE FUTBOL HASTASI OLDU’
Hem sen hem de kardeşin futbol oynadığınıza nazaran ailen de futbolla ilgili olmalı…
Geçmişte ailemde futbolla pek fazla ilgilenen yoktu. Ancak benim maçlarımı izlemeye başladıktan sonra ailemde adeta bir futbol hastalığı oluştu. Amcalarım, teyzelerim, yengelerim, ağabeylerim, kardeşlerim hepsi taraftar olarak beni desteklemeye başladılar. Her maçımı kaçırmadan izlerler. Maçtan sonra iletilerini atarlar. Allah razı olsun hepsinden.
“ÜNİVERSİTE DÜŞÜNÜYORUM”
Eğitim hayatından bahsedebilir misin?
Birinci ve orta tahsilim Refika Çalık’ta geçti. Sonra özel bir lisede okudum. Futbola daha çok vakit ayırmamdan ve yurt dışında futbol hayatımı sürdürdüğümden ötürü şimdi üniversiteye gitmiyorum. Ancak en kısa müddette imtihanlara hazırlanıp üniversiteye girmeyi düşünüyorum.
KAYSERİSPOR SERÜVENİ
Sendeki futbol yeteneğini birinci keşfeden kim oldu?
Okul ekibi seçmeleri vardı. Beni oraya teyzem götürmüştü. Çift kale maçta kaleye geçmiştim. Taban sertti ancak ben eşofmanlarımın yırtılması değerine toplara atlıyordum. Alper Kelkitli Hocamız beni beğenmiş ve ekibe seçmişti. Birebir vakitte Kayserispor’da da hocalık yapıyordu ve bana “Şu gün, şu saatte kulübe gel, idmana çık” demişti. Sonrasında Hasan Akdoğdu Hocamız beni kaleci eğitimlerine aldı ve böylelikle Kayserispor mesleğim de başlamış oldu.
“KALECİ OLARAK BAŞLADIM”
Kalecilik futbola yeni adım atan çocuklar için ekseriyetle birinci tercih değildir. Futbola başladığın birinci periyotta de kaleci mi olmak istemiştin? Seni kaleci olmaya yönelten faktörler nelerdi?
Ben direkt kaleci olarak başladım. Bir yerden başlamak gerekiyordu ben de oradan başladım. Kaleci olmaktan çok memnunum. Yaptığım işten zevk alıyorum. Öbür bir mevkide oynamayı hiç düşünmedim.
BERNA GÖZBAŞI KELAMLARI…
Kayserispor altyapısında nasıl bir çalışma sistemi vardı? Neler yaşadın? Bize altyapı mesleğini anlatır mısın?
Birinci resmi maçıma U14’te çıktığımı hatırlıyorum. U15 ve öbür her yaş kategorisinde forma giydim. Son yılında Ümit Ulusal Kadro’da da oynamıştım. Altyapı olarak çok hoş imkânlara sahibiz. Kayserispor altyapısında çok güzel oyuncular var ve şu anda Berna Gözbaşı Lider da “gelecek için nasıl oyuncular çıkarabiliriz” diye çalışmalar yapıyor. Berna Liderimizle hala irtibat hâlindeyim. Bence kulübün başında onun bulunması altyapıdaki gençler için talih. Orada olduğum periyotta benim de çok ardımda durmuş ve desteklemişti. Son vakitlere bakıldığında altyapıdan çok yetenekli isimler daha çok Ulusal Ekiplere gelmeye başladı. Altyapı olarak Kayserispor’un bir kalitesi olduğunu düşünüyorum.
“G.SARAY MAÇINDA OYUNA BEN GİRECEĞİM SANDIM”
Süper Lig’de birinci maçına hiç beklenmedik bir vakitte ve çok kıymetli bir maçla çıktın. Birinci kaleci Silviu Lung sakatlanmış, ikinci kaleci İsmail Çipe de hastalanmıştı ve 12 Aralık 2020’de oynanan Trabzonspor maçına sen çıktın. Üstelik de çok düzgün oynayıp kaleni gole kapattın. Şimdi 18 yaşındayken ayağına gelen bu fırsatı çok uygun değerlendirdin. Bu bahta nasıl hazırlanmıştın? Bize o maçtan da kelam eder misin?
Dönem başından beri takımdaydım. Galatasaray maçında Silviu Lung sakatlanınca hocalar yedek kulübesine dönüp İsmail ağabeyle ikimize baktılar. “İsmail abi sen gireceksin, hadi” dedim. Lakin ısınmaya ikimizi de gönderdiler. Sandım ki ben gireceğim. Lakin o gün İsmail abi girdi oyuna. Sonraki hafta konutumuzda Trabzonspor’la oynayacağız. Ben de çok çalışıyordum. Nasıl anlatayım, o vakit fitness salonundan çıkmıyorum, ekstra idmanlar yapıyorum. Egzersizlerde alandan en son ben çıkıyorum. Hala de öyleyim. Çok âlâ hatırlıyorum Cuma günü sabah uyandım, kulüpte kahvaltı yapıyorum. Aslında kulüpte kalıyordum. Telefon geldi, dediler ki, “İsmail abin covide yakalandı, yarınki maça baş olarak hazırlan, sen oynayacaksın.” İçimde bir heyecan oluştu ve gece sabaha kadar uyuyamadım. Zira gerilimli bir iş ve birinci sefer Üstün Lig’de maça çıkacağım. Heyecan verici benim için. Çocukken hayalini kurduğun grubun kalesini koruyacaksın. O da başka farklı bir gurur. Trabzonspor karşısına çıktım ve maç 0-0 bitti. Kaleyi gole kapattık. Alışılmış ki kusur da yapabilirdim lakin kazanabilirdik de. Rabbim yardım etti ve ondan sonra mesleğim başladı. Maçtan sonra da Berna Liderle çekildiğimiz bir fotoğraf var. Onu hiç unutmuyorum. “Her genç krizi fırsata çevirebilir” yazısı vardı. O denli bir meslek başlangıcı olmuştu.
O periyottaki hocan Samet Aybaba Türk futboluna çok sayıda genç yetenek kazandırmış birisi. Samet Hoca’nın senin üzerindeki tesirleri nelerdi?
Samet Hocam birinci oynamaya başlayacağım vakit bana, ”Yarın çık oyna, hiç heyecan yapma, yanılgı da yapabilirsin” demişti. Bu türlü dayanağı olmuştu bana hocamın. Sonraki gün maçı oynadıktan sonra da tebrik etti. Hiçbir vakit takviyesini esirgemedi Samet Hoca.
“BENİ DAİMA DESTEKLEDİLER”
Trabzonspor maçından sonra Kayserispor’un birinci kalecisi oldun ve kaleci kazağını dönem sonuna kadar da bırakmadın. Bu süreçteki kaleci rekabetini anlatır mısın? Lung ve İsmail Çipe’nin senin gelişimine katkıları nelerdi?
Her grupta olduğu üzere kaleciler ortasında da rekabet var. Rekabet olmazsa muvaffakiyet da olmaz zati. Antalya maçını 2-0 kaybettikten sonra tekrar yedek kulübesine döndüm. Ancak hiçbir vakit çalışmaktan vazgeçmedim. İsmail abi iki maç oynadıktan sonra tekrar kaleyi devralıp dönem sonuna kadar götürdüm. Lung da dönem sonuna yanlışsız dönmüştü. Oynadığım süreçte beni daima desteklediler. Allah razı olsun onlardan. “Doğan oynuyor, biz neden oynamıyoruz” durumu hiçbir vakit olmadı. Ben 18 yaşındaydım ve bana hürmet duydular. Birbirinden deneyimli kaleciler ancak beni daima desteklediler. Bu da bana deneyim kattı. İlerleyen vakitlerde tahminen ben tıpkı durumu yaşayacağım. Ben kenarda beklerken daha genç bir isim oynayacak ve ben de ona hürmet göstereceğim. İsmail abi de Lung da çok hoş ağabeylik yaptılar bana. Hala görüşüyor ve konuşuyorum. Zira ikisinin de çok büyük dayanağı oldu.
“NEUER’İ ÖRNEK ALIYORUM”
Hangi kalecileri beğeniyor ve hangi özellikleriyle kendine örnek alıyorsun?
Bayern Münih’ten Manuel Neuer’i örnek alıyorum. Ayrıyeten tarzımı de biraz benzetiyorum. Ben de o düzeye gelmek istiyorum. Çalışarak da olacağıma inanıyorum. Ben de onun üzere bir mesleğe sahip olmak istiyorum. Uğurcan abi, Altay abi ve Ersin’i de örnek alıyorum. Hepsi birbirinden hoş beşerler ve hepsi birbirinden uygun kaleciler.
Günümüz kaleciliğinde yalnızca topu tutmak yetmiyor mâlûm. Artık iki ayağını da çok uygun kullanan ve bir libero üzere oynayan kaleciler makbul. Kendini kritik ederken neleri yeterli yaptığını düşünüyor, hangi taraflarını geliştirmen gerektiğini değerlendiriyorsun?
Bence günümüz kaleciliği de futbol da her gün değişiyor ve her gün kendini geliştirmen gerekiyor. Üst düzeyde futbol oynamak istiyorum. Bu yüzden gelişime açık olmalı, her gün yeni bir şeyler öğrenmeliyim. Kendimi daha üst düzeylere çekmeliyim. Tahminen tepki konusunda kendimi daha çok geliştirmem lâzım. Tahminen ayaklarımı daha çok geliştirmeliyim. Yurt dışında kaleciler libero üzere oynuyor. Artık stoperlerin ortasına girip oyun kurmak gerekiyor. Evvelden aldığınızda topu uzun vuruyordunuz, artık ise o denli değil. Defans oyuncularıyla paslaşman gerekiyor. Benim de ayaklarımın çok âlâ olması lâzım. Karşı karşıya toplarda da kendimi geliştirmeliyim.
“BERNA GÖZBAŞI’NIN DAYANAĞI BÜYÜK”
Kayserispor’da geçtiğimiz dönem gösterdiğin güzel performans seni Stade Rennais’e taşıdı. Bize bu transfer sürecinden bahseder misin? Öteki taliplerin de var mıydı? Neden Stade Rennais’i tercih ettin?
Aslında dönem bittikten sonra Ulusal Kadro’ya geldim ve hoş bir kamp periyodu geçirdim. Berna Başkan’la fikir alışverişinde bulunduk. Önceliğimiz Avrupa’ya yönelikti. Stade Rennais kadrosundan bir teklif vardı. Lakin Lyon ve Milan’ın da beni istediğiyle ilgili haberler de yayınlanıyordu. Stade Rennais ortalarındaki en kararlı ekipti sanırım. Menajer ağabeylerimle oturup karar verdik. Olağan ki burada liderin reaksiyonu kıymetliydi. “Vermiyorum” da diyebilirdi. Lakin liderin birinci dediği şey şuydu: “Doğan sen benim oğlum üzeresin. Ben senin Avrupa’da oynamanı istiyorum ve senin önünü açacağım. Seni daha uygun yerlerde görmek istiyorum.” Bu fikirle benim Stade Rennais ekibine transferim gerçekleşti. Burada en büyük hisse sahibi Berna Liderimizdi.
Fransa’ya birinci gittiğin devirde koronavirüse yakalandın ve uzun mühlet oynayamadın. Sonrasında ise lig, mahallî kupa ve Avrupa kupalarında 15 maça çıktın. Geçmiş dönemi değerlendirmen gerekirse performansın hakkında neler söylersin? Stade Rennais teknik grubu seni transfer ettiği için ne kadar şad?
İmzamı attım, kontrat ve prosedürleri tamamladık. Ümit Ulusal Kadro kampına geldim lakin Bursa’daki kampta covid testim olumlu çıktı. Ambulansla Kayseri’ye geçerek orada karantinaya alındım. Karantinada olmam nedeniyle grubuma geri dönemedim. Covidden sonra toparlanma süreci biraz sıkıntı oldu. Dönüşte ortama ayak sağlamak zordu. Birkaç ay oynamadım. Rennais’in ikinci grubuyla rezerv ligde bir maç oynadım ve sonrasında Alfred Gomis ulusal kadroya seçilince benim oynama fırsatım doğdu. O periyotta altı maça çıktım. Gomis dönünce tekrar kaleye geçti lakin bu kez sakatlanınca son maçlarda yeniden ben oynadım. Doğal ki yanılgılarım oldu. Daha düzgün olabilir miydim, olabilirdim. Daima bunları düşünüyorum. Yastığa başımı koyduğum vakit “Neden daha âlâ olmasın?” diye düşünüyorum. 18-19 yaşında Fransa Ligue 1’de 15 maçta forma giydim. Çok hoş bir his. Bence kimsenin beklemediği bir şey denilebilir buna.
“PSG MAÇINDA FARKLI BİR DUYGUDAYDIM”
Bu dönem Messi’li, Mbappe’li PSG’yi birinci maçta 2-0 yendiniz. Hem o maçtan hem de dönemin ikinci yarısında kaleyi senin koruduğun ve bir yıldızlar topluluğuna karşı oynadığın karşılaşmadan kelam edebilir misin? Messi, Mbappe ve öbürleri hakkında bize neler söylersin?
Onlarla oynamak heyecan verici alışılmış ki. İkinci maçta ben oynadım. Deplasmanda dünya yıldızlarına karşı oynuyorsunuz. Herkesin idol olarak gördüğü oyuncularla oynuyorsunuz. İnanılmaz bir his. Hepsi birbirinden yetenekli, kaliteli ve en üst düzeyde oyuncular. Farklı bir his. İnşallah ileriki vakitlerde olursa çocuklarıma anlatacağım bir hâtıram oldu.
Fransa’da çok sayıda Türk yaşıyor. Seni destekleyen Türk taraftar kitlen var mı?
Rennais’de bildiğim kadarıyla iki-üç bin kadar Türk var. Cuma günleri mescide gittiğimiz vakit herkesle selamlaşıyoruz. Rennais’in taraftarı farklı bir şey zati. Her vakit stat dolu oluyor. İnanılmaz bir taraftar kitlesi var. Türk taraftarların da geldiğini duydum lakin maç esnasında gözüme çarpan olmadı. Rennais’de beni destekleyen Türklerin olduğunu biliyorum.
“İLK DÖNEMİM ÇOK HOŞ GEÇTİ”
Geçmiş yıllarda yurt dışına giden Türk futbolcuları adaptasyon sorunları yaşıyor ve çoklukla çok çabuk geri dönüyorlardı. O periyotta bu problemin istisnaları Tugay Kerimoğlu ve Nihat Kahveci olmuştu. Bugün ise genç oyuncuların basitçe Avrupa’ya gittiğini ve orada tutunduğunu görüyoruz. Sence o devirle bu devir ortasındaki fark ne? Siz daha mı hazır gidiyorsunuz? Bu hazırlığın altyapısını anlatır mısın?
Benim birinci dönemim çok hoş geçti. İlerleyen vakitlerde ne olacağını bilemeyiz. Orada kalıcı olmak istiyorsan fedakârlık yapmak zorundasın. Yalnızca futboluna odaklanmalısın. Adaptasyon olarak da birinci üç ay yalnızlık çektim. Güç bir süreçti. Bunu ruhsal olarak yeterli atlatmam gerekiyordu. Ben başardığımı düşünüyorum. Şu anda alıştım, daha rahatım ve yalnız yaşıyorum. Ailemin işi Kayseri’de olduğu için yanıma vakit zaman gelip gidiyorlar. Bugünün dünyasında geçmişe nazaran daha hazır gittiğimizi düşünüyorum. Artık televizyon, telefon var, açıp izleyebiliyorsunuz. Rakip kadronun görüntü tahlilini yapabiliyorsunuz. Oyuncunun ismini yazdığınız vakit karşınıza çıkıyor. Oyuncuyu tahlil edebiliyorsunuz. Teknolojik açıdan da hazır olarak gittiğimizi düşünüyorum.
“TOPUN DURMADIĞI BİR LİG”
Fransa Ligi’nde bir dönem geçirdin. Ligue 1 ile Muhteşem Lig’de oynanan futbolu karşılaştırmanı istesek bize neler anlatırsın?
Fransa’da biraz daha taktiksel ve daha tempolu bir oyun oynanıyor. Türkiye’de bazen top taca çıktığında oyun durabiliyor lakin Fransa’da top daima hareket hâlinde. Hiç durmuyor. Kaleciler de daima süratli hareket ediyor. Vakit zaman oyunun yavaşladığı anlar oluyor lakin topun durmadığı bir lig diyebilirim. Taktiksel ve tempo açısından yüksek bir lig olarak tanım edilebilir.
Futbola birlikte başladığın arkadaşlarının birçoğu bugün oyunun dışında kaldı. Seni onlardan ayıran ve bu noktaya taşıyan farkların nelerdi? Sen neleri farklı yaptın da başarılı bir profesyonel oyuncuya dönüştün?
Çocukluğumdan beri çalışmayı seven biriydim. Müsaade günlerinde arkadaşlarım gezmeye giderdi, ben fitness salonunda ya da alanda idman yapıyor olurdum. Bence bu çalışmalarım sonucu Rabbimin verdiği dayanakla profesyonel oyuncuya dönüşmüş oldum.
Bazı büyük yeteneklerin kaybolup gittiğine çok kere şahit olduk. Bu türlü bir tehlike genç oyuncuların başında duruyor. Genç yaşta yanılgı yapmamak ve futbola odaklı kalmak için neler yapıyorsun?
Futbolcu olarak dikkat etmeniz gereken çok şey var. Yemene, içmene her şeye dikkat etmen gerekiyor. Bizi destekleyen insanlara örnek olmamız da gerekiyor. Her şeyi tertipli yapmak istiyorum. İş vakti iş, gezme vakti gezme üzere. Maçtan sonra hani diyorlar ya eğlenelim, benim hiçbir vakit bu türlü bir durumum olmadı. Maçtan sonraki gün kulübüme gidiyorum ve yenileme idmanına çıkıyor ya da masajımı yaptırıyorum. Yenilenmek için ne gerekiyorsa onu yapıyorum. Futbolcu olarak da özel hayata dikkat edilmesi gerekiyor. Zira futbol oynamak, dışarıdan göründüğü kadar kolay bir iş değil.
“A ULUSAL EKİP’TE KALICI OLMAK İSTİYORUM”
Kendine nasıl bir meslek planı yaptın? Bundan sonraki amacında hangi lig yahut kadrolar var?
Avrupa’ya gitme hayalim vardı, çok şükür bunu gerçekleştirdim. A Ulusal Grup hayalim vardı, onu da gerçekleştirdim. A Ulusal Ekip’te kalıcı olmak istiyorum. Ayrıyeten Premier Lig’de büyük kadroların birinde oynamak istiyorum ve neden olmasın diyorum. Zira çok çalışıyorum. Kayserispor’da forma giymeden evvel de hayallerim vardı. Her hayali başardıkça daha çok çalışıyorsun ve daha çok oralara ulaşmak istiyorsun.
Kayserispor ligi alt sıralarda bitirmesine karşın gösterdiği başarılı performansla Ziraat Türkiye Kupası’nda final oynadı. Bu bahis hakkında neler söylemek istersin?
Maça davet aldım ve yerinde izledim. Ben de çok destekledim. Arkadaşlarımın kupayı almasını çok istedim. Kayserispor’un kupayı hak ettiğini düşünüyorum. Zira büyük grupları yenerek geldi oraya ve Berna Lider da bunun için çok çabaladı. Fakat olmadı, nasip değilmiş.
“AVRUPA’DA DİSİPLİN ÖNEMLİ”
Türk oyuncu ile Avrupalı oyuncular ortasındaki temel farklar sence neler?
Temel fark, Avrupa’da disipline çok ehemmiyet verilmesi. İş vakti iş, cümbüş vakti cümbüş. İkisini çok güzel ayırt ediyorlar.
U17’de başlayan Ulusal Kadro serüvenini artık A Ulusal Ekip oyuncusu olarak sürdürüyorsun. A Ulusal Grup’ya seçildiğinde neler hissettin, hislerini bizimle paylaşabilir misin?
Ümit Ulusal Grup’tan bana bir liste göndermişlerdi. Bir gün otomobilden indim, idmana çıkacağım, yeni bir kâğıt geldi; A Ulusal Grup listesi. Ama aday takım açıklanmamış, bu liste geniş liste. Takımın açıklandığını sandım ve büyük bir heyecana kapıldım. Direkt annemi arayıp, “A Ulusal Kadro’ya gidiyorum herhalde” dedim. Sonra kız arkadaşım aradı ve onunla da sevincimi paylaştım. Oradaki hocalarla birlikte sevindik. Takımın açıklanmasından bir gün evvel kaleci antrenörü Michael Rechner aradı ve “Kampa geliyorsun” diyerek biraz kamptan bahsetti. Çok sevinçliydim zira hayalim gerçekleşmişti. Sonraki gün takım açıklandı ve tebrik iletileri almaya başladım. Çok hoş bir duygusu vardı.
Şimdi A Ulusal Ekip’te forma giyiyorsun. Bize ulusal oyuncu olmanın bedelini ve sana hissettirdiklerini anlatır mısın?
Ulusal oyuncu olmanın bedeli, üstündeki armanın yani bayrağın yükü fazla. 85 milyonun yükü omuzlarımızda. Bu apayrı bir şey. Ulusal Kadro denildi mi, Türkiye denildi mi, benim için akan sular durur.
Millî Kadro’da Uğurcan Çakır, Altay Bayındır üzere düzgün kaleciler var. Bu rekabeti nasıl değerlendirirsin?
Saha içerisinde rekabet olacak ki muvaffakiyet olsun. Saha dışında abi-kardeş ilgimiz oluyor. Uğurcan abi farklı bir yetenek, Altay abi de o denli… Onların da Avrupa’ya gideceğine ve güzel ekiplerde oynayacağına inanıyorum. Onlar da oraları hak ediyorlar bence. Saha içinde rekabet, saha dışında dost, kardeş, abi.
“KUNTZ ÇOK MÜSPET BİRİ”
Millî Kadro Teknik Yöneticisi Stefan Kuntz’la nasıl bir münasebetiniz var?
Stefan hocamız çok sevinçli ve hiçbir vakit negatif gücü yok. Müspet güç yayıyor daima. Çok da hoş bir gruba sahip. Yeni olduğum için çok konuşma fırsatım olmadı. Müspet güçlü biri, idmanlar da çok hoş geçiyor. Ekstra olarak da yoga dersleri aldırıyor. İnşallah başarıyı da birlikte yakalarız.
Hayatında yaşadığın pişmanlıklar ya da “İyi ki yapmışım” dediklerin neler?
Pişmanlık olarak bir şey yaşamadım ancak âlâ ki de yaptım dediğim çok şey var. Arkadaşlarım gezerken ben çok çalışarak vaktimi geçiriyordum. Çalışma hırsı ve dileğine sahip olduğum için memnunum. Güzel ki o periyotta çalışmışım ve daha âlâ olmak için çalışmaya devam ediyorum.
Boş vakitlerinde neler yaparsın? Hobilerin ve fobilerin neler?
Müsaadeli olduğum vakitlerde dışarı çıkıp sessiz bir ortamda kahve içmeyi çok seviyorum. Baş dinlemeyi ve bilgisayarda oyun oynamayı seviyorum lakin dozunu kaçırmadan oynuyorum. Gezip yürümeyi ve ailemle vakit geçirmeyi seviyorum. Aile benim için çok kıymetli.
Unutamadığın maç var mı?
Trabzonspor maçını unutamam elbette. Zevk aldığım ve benim adıma çok hoş geçen bir maçtı. Rennies’de de unutamadığım Leicester maçı var. Beni adıma hoş geçen bir maçtı. Çok zevk almıştım.
En çok sevdiğin yemekler?
Mantı! Annemin, babaannemin, anneannemin yaptığı mantı. Onu hiçbir şeye değişmem.
Riva’daki ortamı nasıl buldun, bu husus hakkında neler söylemek istersin?
Çok hoş bir ortam var burada… İnsanın içini ferahlatan bir ortam. Yeşillik, tabiat ve hoş alanlar. Bence yemekler ve her şey 10 üzerinden 10 puan.
Bizim unuttuğumuz, senin söylemek istediğin bir şeyler var mı?
Bence herkes bir gün emeklerinin karşılığını alıyor. Hiç kimse pes etmesin. Bugün olmazsa yarın olur. Çok çalışan beşerler kazanıyor bence. Genç kardeşlerim ve arkadaşlarım “Olmuyor” diyebilir tahminen fakat çalışan her vakit muvaffakiyete ulaşıyor.