Dünya şampiyonu ulusal boksör Şennur Demir, ekim ayındaki Avrupa Şampiyonası’nda da altın madalya alarak etkin sporculuk hayatını noktalamak istediğini söyledi.
İstanbul’da düzenlenen Dünya Boks Şampiyonası’nda +81 kiloda altın madalya elde eden Şennur Demir, AA Spor Sohbetleri’nin konuğu oldu.
Milletlerarası Boks Birliğinin yaş sonunu hatırlatan Şennur, “IBA’nın koyduğu yaş sınırlaması var bizde. Yaşım 39, bırakma yaşım 40. Son dünya şampiyonasıydı benim için ve kazandım. Artık Avrupa Şampiyonası son olacak. Menüsküs yırtığım var lakin katılabilirim. Öteki bir şey olmazsa katılmak istiyorum. Dünya Şampiyonası öncesinde de her sabah dizimi öptüm ‘Ne olur beni yarı yolda bırakma.’ diye. Maçtan sonra da dizime teşekkür ettim. Avrupa Şampiyonası’nda da umarım beni yarı yolda bırakmayacaktır.” diye konuştu.
Faal sporculuk hayatının biteceği için üzgün olduğunu lisana getiren ulusal boksör, “Bu sporu çok geç buldum. Ben kimi sportmenlerin sporu bıraktığı yaşta boksa başladım. Her şeyde bir hayır vardır. Benim spor yapma yılıma nazaran erken bırakıyorum fakat mecburuz. Kurala uyacağız. Az mühlet kaldı Avrupa şampiyonu olarak bitirmek istiyorum.” sözlerini kullandı.
– Kıssasını Benjamin Button’a benzetiyor
Şennur Demir, spor hayatını Benjamin Button sinemasına benzetiyor.
Boksun hayatını büsbütün değiştirdiğini lisana getiren Şennur, öyküsünü şöyle anlattı:
“Benjamin Button sinemasını izlemiştim, hayatımı ona benzetmiştim. Hayatım onun üzere sondan başa yanlışsız döndü. Boksla hayatımda birçok şey değişti. Bartın’ın Amasra ilçesine bağlı bir köyde doğdum. Ufkumuz çok dardı, rol model yoktu. En büyük hayalim okulu bitirip İstanbul’da akrabalarımın yanına gidip çalışmaktı. Lise bittikten sonra İstanbul’da dokumada çalıştım, güvenlik vazifelisi olarak çalıştım. 5 yıl sonra Bartın’da Kredi Yurtlar Kurumunda güvenlikte çalışmaya başladım. Boks 25 yaşında hayatıma girdi. Özel bir salonda kick boksa yazıldım. Spora başlayınca etrafımdaki beşerler değişti. Yeni fikirler oluştu başımda. Orada Ferhat diye bir arkadaşımla çalıştım. ‘Boks olimpik spor, oradan gidelim.’ dedi. Bana çok hoş bir yol çizdi. Amaçları tek tek başardık. Boksta memleketler arası alanda başarılı oldum, üniversiteye girdim.”
Çok fazla sakatlık yaşadığını aktaran ulusal boksör, kelamlarına şöyle devam etti:
“Antalya’daki bir şampiyonada ikinci rauntta el bileğim kırıldı. Bartın’da antrenör olarak işe girdim. Annem ‘artık bırak, işin de var.’ dedi. Ben bırakmadım. 2016’da Çeşme’ye atlet götürdüm. Arkadaşıma ‘Bana bir ellik tut, elim acıyor mu, bakayım.’ dedim. Sportmen götürdüğüm şampiyonaya katıldım. Bu sefer de yarı finalde el baş parmağım kırıldı fakat kazandım. Sabaha kadar buz yaptım, final öncesi şişlikten eldiven elime güç girdi. Finali de kazandım. Sonra parmağımdan ameliyat oldum, Kazakistan’daki Dünya Şampiyonası’na 2-3 ay vardı. Son eleme kampına çağırdılar, oraya gittim seçmeleri kazandım. Dünya üçüncüsü oldum. Aldığım o madalyanın forması hala televizyonumun yanında asılıdır. O formada kan, ter, emek, sevinç, gözyaşı ve sakatlıklar var. Spor benim hayatımı olumlu istikamette değiştirdi. Muvaffakiyet çiçekli yollardan olmaz, maniler olabilir. Sakatlıklardan ötürü ‘kaderim bu.’ deyip bırakabilirdim. Boks antrenörü olarak devam ederdim fakat o vakit asla dünya şampiyonu olamazdım.”
– “Dünya şampiyonu olunca şuurumu kaybettim”
İstanbul’da dünya şampiyonu olduğu anları da anlatan Şennur, “Dünya ikinciliği ve üçüncülüğü tattım. İkisi ortasında bir fark yok. Fakat şampiyon olunca farkı hissettim. Ringde ne yapacağımı kararlaştırmıştım aslında. Şampiyon olduktan sonra şuurumu kaybettim. Çok farklı bir his. Dünyayı versen bir beşere, bu memnunluğu yaşatamazsın. O gece bir öteki şampiyon, oda arkadaşım Busenaz Sürmeneli’yle sabaha kadar uyuyamadık. Yataktan kalkıp ‘Dünya şampiyonuyuz.’ diye birbirimize sarıldık. Sabaha kadar sohbet ettik.” tabirlerini kullandı.
Ankara’da vücut eğitimi öğretmenliği de yapan Şennur, “Öğretmenlik çok kutsal bir meslek. Spora başlamadan yoktu bu türlü bir hayalim ancak spor hayatımda olduktan sonra hayalim bu oldu. Küçük bir köyde bana yol gösterme olmadı. Ben okulda, bir öğrenci bile spora kazandırabiliyorsam bana büyük bir ödül olur. Artık veliler geliyor ‘Çocuğumuzu boksa yazdırabilir miyiz?’ diye. Aileleri yalnızca boksa değil, başka branşlara da yönlendiriyorum. Şampiyonlar çıkartabileceğimiz tesislerimiz var. Ben her vakit nereden geldiğimi biliyorum. Nerede olduğumu da nereye geleceğimi de biliyorum. Hayatıma bu türlü istikamet veriyorum. Ülkemi çok seviyorum. Kıyıda köşede kalmış, sporla tanışmış çocuklarla ulaşmak istiyorum. Ben şampiyon olunca birinci yaptığım okuluma gitmek oldu. Kendi hayatını anlattım. Beni örnek alarak spor yapsınlar istedim.” değerlendirmesinde bulundu.
Kendisinde emeği geçen herkese teşekkür eden Şennur, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Her bayramda benim yokluğuma katlanan, benim her halime katlanan aileme çok teşekkür ediyorum. Her vakit yanımdaydılar. Madalya alamadığımda da daima karşılamaya geldiler. Allah onlardan razı olsun. Antrenörlerimizin emeği çok büyük. Şampiyonluğu tek başımıza almıyorum. Ardımızda başta devletimiz olmak üzere büyük bir dayanak var. Bakanlığımız Dünya Şampiyonası’nda bizi çok destekledi. Muvaffakiyet için takviyeye gereksinim var ve amatör sporlara en büyük dayanağı veren kulüp de Fenerbahçe. Bu da herkesin gördüğü bildiği bir şey. Fenerbahçe’ye, liderimiz Ali Koç’a, şube sorumlumuz Selahattin Atasever’e çok teşekkür ediyorum.”