Hatayspor’un takımını çok kısa müddette farklı transferlerle baştan kurdu Teknik yöneticilik mesleğinin şimdi başında grubuna oynattığı futbolla büyük beğeni kazandı Futbolculuk ve teknik adamlık mesleğinin kıssasını dinlerken Yıldırım Escort Bayan transferdeki muvaffakiyet reçetesini de anlatan genç teknik adam Oyuncuya bağlantı manasında nasıl dokunmamız gerektiğini daima çalışıyoruz Hangi ülkenin oyuncusunun nelerden hoşlandığına ona nasıl davranılması gerektiğine kadar araştırıyoruz Yalnızca idmanla bu Yıldırım Escort işler oluşmuyor diyor
Babam 1970’lerin başında iki ablamla annemi Kahramanmaraş’ta bırakıp Almanya’ya çalışmaya gidiyor. Hedefi 2-3 sene kalıp, bir otomobil ya da konut parası kazanıp geri dönmekmiş. Ancak oradaki ortamı beğeniyor. Mercedes fabrikasında işe giriyor ve annemleri de yanına alıyor. O gün bugündür annemler orada yaşamaya devam ediyor. Ben kesin dönüş yapmalarını çok istedim lakin ikna edemedim. Türkiye’ye de sık sık gidip geliyorlar. Üç ablam var. Tek erkek benim. Almanya’da bir Türk mahallesinde büyüdüm lakin Alman okuluna gittim.
Almanya’da futbola başlamadan evvel nasıl bir çocukluk geçirdiniz?
En büyük düşünceyi o devirde giden gurbetçilerimiz çekti. Zira değişik bir ülkeye gidiyor ve lisan bilmiyorlar. O zamanki kurallar çok elverişli değil. Zira o periyot Türk marketleri, Türk kahvehaneleri yok. Büsbütün yurtlarda kalıyor. Makus muameleyle karşılaşıyorlar. Almanlar birinci giden nesli bir ortada tuttuğu için Türk mahalleleri oluştu ve ben de bu türlü bir mahallede doğup büyüdüm. Babam 50 yıldır orada lakin Almancası hâlâ çok uygun değil. Annemin de öyle… Zira hiç gereksinim duymamışlar. O denli bir mahallede büyüdüm ancak bugün bana bir seçenek sunsalar tekrar o mahallede büyümek isterim. Zira çok hoş bir çocukluk geçirdim. Çok hoş arkadaşlıklar edindim. Bizim orada bir varoluş çabamız vardı. Bizi Almanlarla birebir kategoriye koymadılar. Ne okulda bir tuttular ne de futbol altyapı ekiplerinde. Bize daima yabancı muamelesi yaptılar. Onun için küçük yaşta çok daha güçlü büyümeyi öğrendik. Çaba ile geçti çocukluğumuz. Daima kendimizi kabul ettirmeye çalıştık.
Lakin bu durum size yaramış…
Evet kesinlikle… Üç oğlum var, en büyüğü 15 yaşında… Ben 15 yaşında çok daha olgundum. Kendi ayaklarımın üzerinde duruyordum. Okula, idmana kendi başıma gidiyordum. Bugün beşerler çocuklarını tek başına servissiz göndermiyor.
Futbolla tanışmanız nasıl oldu?
Babam spora ve futbola çok meraklıydı. 7-8 yaşındayken babam beni keşfederek bir altyapı kadrosuna kaydetti. 1984’te birinci kere lisanslı sportmen oldum. Babam o yaşta tahminen benim futbolcu olacağımı öngöremezdi ancak kendisinin de sevdiği bir sporu benim yapmam onu memnun ediyordu. Bununla da kalmadı, altyapı dönemimden itibaren her hafta sonu hiçbir maçımı kaçırmadı.
Futbola FSC Lohfelden’de başladığınızı ve sonra St. Pauli’ye transfer olduğunuzu biliyorum. Almanya’da nasıl bir altyapı eğitimi aldınız?
Almanya’da o devirde bile çok güzel imkânlar vardı. O yaştaki gençlere eğitim verebilecek çok sayıda amatör kulüp vardı. Benim doğup büyüdüğüm Kassel kentinin nüfusu tahminen 120-130 bindi lakin kendi tesislerine sahip olan abartısız 120 amatör kulüp vardı. Bahsettiğim Türk mahallesine 2-3 kilometre uzaklıkta dört farklı kulüp vardı. O yaşta ligler bile başlıyordu. “Çocuk Bezi Ligi” diyorlar. 5-6 yaşında çocuklara maç yaptırıyorlar. O yaşlardaki eğitimde çocuklara özgürlük tanıyorlar, futbolun temel hareketlerini öğretiyorlar. Lakin o maç heyecanını yaşamak bile çocuğu yarışmacı hale getiriyor.
St. Pauli toplumsal hususlarla da çok ilgilenen enteresan bir kadro. Oradaki günlerinizi nasıl anlatırsınız?
Kassel’de profesyonel ekip yoktu. O periyot grubun beğenilen oyuncularından birisiydim. St. Pauli ise Bundesliga’da çaba ediyordu. Beni keşfedip antrenmana davet ettiler. Bir hafta Hamburg’a gittim. Allah da yardımcım oldu. Hatta bir hoş anım var. Şut egzersizinde kaleyi devirdim. O kadar sert vurmuşum ki kale devrildi. Bild gazetesinde, “Denenmeye gelen Ömer Erdoğan, şut egzersizinde kaleyi devirdi” diye haber çıktı. O gazeteyi hâlâ saklıyorum. Şubat ayıydı ve St. Pauli ligde kalma çabası veriyordu. Buna karşın teknik yöneticimiz dördüncü gün, “Biz senden eminiz. Seninle mukavele yapmak istiyoruz” dedi. Birinci adımı bu formda attık. St. Pauli benim için çok kıymetli oldu. Zira birinci kez bu kulüpte profesyonel imkânlarda oynama fırsatı buldum. O bir senede tahminen çok fazla forma talihi bulamadım lakin o ortamı görmek benim için inanılmaz bir avantaj oldu.
1998-99 döneminde Erzurumspor’a transfer oldunuz ve bir daha da Türkiye’den kopmadınız. Üç dönem Erzurumspor’da, akabinde iki dönem da Diyarbakırspor’da oynadınız. O yılları nasıl hatırlıyorsunuz?
Sağ olsun beni Türkiye’ye getiren birinci hocam Hikmet Karaman. Onunla hoş bir bağlantımız var. O beni keşfediyor, onun devrinde Muhteşem Lig mesleğime başlıyorum ve 2013’te Bursaspor’da futbolu bırakırken de hocam yeniden Hikmet Karaman. 15 senede bir başlangıçta beraberdik Hikmet Hocamla, bir de sonda. Erzurum’da o periyot benim için hiç kolay olmadı. Birinci sefer evimden uzaklaşmıştım. O sırada eşimle yeni tanışmıştık. Onu da Almanya’da bırakıp gelmiştim. Sağ olsun Türkiye’ye ahenk sağlamamda işlerimi kolaylaştıran kişi de tekrar Hikmet Hocam oldu. O da gurbetçi olduğu ve dertleri bildiği için bana daima yardımcı oldu. Erzurum’u çok sevdim. Kendimi geliştirme ve bir sonraki adımımı daha sağlıklı atma açısından çok hoş yıllarım geçti orada. Diyarbakır’da da iki dönemlik bir deneyim yaşadım. Oradaki insanların misafirperverliği ve takviyesi beni çok memnun etti. Hem ben oraları sevdim hem oralardaki beşerler beni sevdi.
İstikrarınız sizi 2003-2004 döneminde Galatasaray’a taşıdı. Lakin sarı-kırmızılı ekipte bir dönem kalabildiniz…
Benim gittiğim periyot külfetli bir periyottu. Ali Sami Yen kapanmış, maçlar Olimpiyat Stadı’na verilmişti. Eminim Ali Sami Yen’de oynamış olsaydık daha uygun bir dönem geçirebilirdik. Oynadığım mevkide kaptan Bülent Korkmaz ve Barcelona’dan gelen Frank de Boer vardı. Onların önüne geçmek kolay değildi. Bir periyot sonra Fatih Hocamız revizyona gidip gençlere yöneldi ve ben de peş peşe maç oynama fırsatı buldum. Fenerbahçe maçında attığım gol sonrası taraftarların bana olan sevgisi arttı. Lakin orada yararlı olabileceğime inancım kalmamıştı ve Aykut Kocaman için Malatyaspor’u tercih ettim. Yeterli ki de tercih etmişim. Çalıştığım hocalar ortasında en güzellerinden birisiydi. Kendisinden çok şey öğrendim. İki dönem sonra da Bursaspor’a transfer oldum.
Bursaspor’da şampiyonluk yaşayarak tarihe geçtiniz.
Bursa benim için çok şey söz ediyor. Esasen ailece de oraya yerleştik. Şampiyonluğa gelince bizim için bir mucizeydi. O sene hakikaten takımdaşlık, aidiyet duygusu ve aile ortamının ne kadar kıymetli olduğunu bir sefer daha gördüm. Bir topluluğun, bir kadronun gerisinde duruşu, kulübün hakikat yönetilmesi bizi şampiyonluğa taşıdı. Döneme şampiyonluk gayesiyle girmemiş lakin Ertuğrul Hocamla bir çıkış yakalamıştık. Lakin dönem içinde o denli bir ortam oluştu ki, grup içindeki saygı-sevgi, kenetlenme, özgüven, taraftarın ve topluluğun ekibe inanması, halkın takviyesi bize haklı bir şampiyonluk getirdi.
Teknik yönetici olmaya futbolculuğunuzun hangi kademesinde karar verdiniz ve futbol oynadığınız devirde bugünkü mesleğinizi inşa etmek için neler yapıp, neler biriktirdiniz?
Futbolculuk periyodumu çok profesyonelce yaşadığım için farklı şeylerle başımı meşgul etmedim. Futbol sonrasına çok baş yormadım. Fakat çalıştığım hocalardan notlar tutmaya başladım. Hocaların olumlu-olumsuz iletişimleriyle, idman bilimleriyle ilgili notlar tuttum. 2012’de ise “Son senem olacak” dedim ve birinci kere futbol sonrasını düşünmeye başladım. Futbola çok bağımlıydım. Bana en uygun işin antrenörlük olduğunu düşündüm ve böylelikle direkt bir geçiş yapıp Ertuğrul Hocamın yardımcılığıyla devam ettim.
Futbolcu olduğunuz devirde çalıştığınız teknik adamlardan neler öğrendiniz, içlerinde teknik adamlık mesleğinizi en çok etkileyen hangisi oldu?
Hocalarımın hepsinden bir şeyler öğrendim. Biraz geriye gidersek Hikmet Hocamın emeği çok fazla. 1990’ların sonunda kullanılmayan metotları Hikmet Hocamız kullanıyordu. Bu Almanya’da bizim için olağandı fakat Türkiye o yıllarda bu düzeye gelmemişti. Merhum Ümit Kayıhan Hocamın da çok farklı bir yeri var bende. Onunla baba-oğul alakamız vardı. Almanya’ya düğünüme gelmişti. Kendisiyle üç farklı kulüpte çalışma fırsatı buldum. Allah rahmet eylesin. Galatasaray’a beni getiren Fatih Hocamın da yeri başkadır; liderlik duruşu, ekibin makûs gidişatında motivasyonla dik duruşu çok kıymetlidir. Dışarıdaki krizleri nasıl yönetebileceği konusundaki tutumları bana örnek oldu. Aykut Kocaman futbolculara özgüven aşılayan bir teknik adamdı. Futbolculuk dönemimin doruğunu Ertuğrul Sağlam ile yaşadım. En uzun mühlet onunla çalıştım. Benim için rol model oldu. Futbola bakış açısı çok düzgündür. Bursa büyük kent, birtakım istikrarları ayarlamanız lâzım. Kentin büyüklerini gruba çekmeniz için bu tertibe sizin de katılmanız lâzım. İnanılmaz hoş yönetiyordu hoca bu durumları.
Futbolu bıraktıktan sonra Ertuğrul Sağlam’la Eskişehirspor ve Bursaspor’da çalıştınız. Teknik takımın içinde bulunmak neler kattı size?
O periyotlar çok değerliydi. Futbolculuk mesleğiniz olsa da öteki taraftan bakmayı o yıllarda öğrendim. Zira futbolcuyken, “Takım kaptanıyım. Sorumluluklarım var. Grubu yönetim etmem lâzım” diyerek, antrenmandan sonra ekstra çalışıp konuta gidiyordum ve olay orada bitiyordu. Lakin antrenör olunca bu türlü değil. Antrenör olarak 25-30 kişilik oyuncu kümesini yönetim etmek çok farklıydı. Ertuğrul Hoca ile beş yıldır birbirimizi çok uygun tanıyorduk. Çok âlâ bir irtibatımız vardı. Baş yapımız uyuyordu. Hocanın oyuncularla olan bağlantısı benim için çok kıymetliydi. Ertuğrul Hoca ile başlamak benim için çok avantajlı bir durumdu. Üç senede çok hoş deneyimler kazandım. Fakat yardımcı antrenörlük de beni kesmedi. Öğrenmenin sonu yok. Üç yılın sonunda, “Ben oldum” demedim lakin “Öğreneceksem birinci hoca olmam lâzım. Kusur yapacaksam da birinci hoca olarak yapayım” dedim.
Teknik yönetici olarak birinci maçınıza da Fatih Karagümrük’ün başında Bursaspor deplasmanında çıktınız. 1-1 giden maçın son dakikasında yediğiniz golle alandan 2-1 mağlup ayrıldınız. Öncelikle bu farklı tesadüf ve o maçla ilgili neler söylersiniz?
Çok büyük bir tesadüf. Bahsettiğiniz üzere birinci maçımı Bursa’ya karşı deplasmanda oynamak benim için çok değişikti. Olumlu bir tarafı vardı. Sağ olsunlar maçtan evvel yaklaşık 25 bin taraftar “Büyük Kaptan Ömer Erdoğan” olarak çağırdı beni. Hala tüylerim diken diken oluyor. Bu beni çok keyifli etti. Oyuncularım bile şaşırdı.
Karagümrük’ün başında 12 maç kalabildiniz. 5 galibiyet, 6 beraberlik ve 1 hezimet aldınız ki o maç da Bursaspor maçıydı. 11 maç üst üste kaybetmediniz lakin ayrılmak zorunda kaldınız.
Birinci hocalık deneyimimdi. Burada da Süleyman Hurma Liderimize teşekkür etmek istiyorum. Sağ olsun bize güvendi, yardımcı oldu. Şayet o bölümde var olmak ve devam etmek istiyorsanız başlangıcınızın uygun olması lâzım. Karagümrük’e gittiğimde birinci 4-5 haftada istediğimiz sonuçları almasaydık ve beş hafta sonra işimden olsaydım ikinci fırsatı bana kimse verir miydi? Soru işareti… Çok daha güç kaidelerde, daha alt liglerde iş bulurdum. Çalışmaların karşılığını almak çok kıymetli. O grubu 13. sıradan alıp play-off sıralamasına kadar getirdik. Lakin sonra kimi anlaşmazlıklarımız oldu ve ayrılmamız gerekti.
Hatayspor tarihinde birinci defa Üstün Lig’de gayret ediyor. Yeni gruplar ekseriyetle bocalama yaşar. Fakat siz ekibi adeta uçurdunuz. Öncelikle imza süreciniz nasıl gelişti? Bu ekibe gelirken hayalleriniz ve amaçlarınız neydi?
Kadro Harika Lig’e çıktıktan sonra Mehmet Altıparmak ile yollarını ayırıyor ve hoca arayışına giriyor. Sportif Yöneticimiz Fatih Kavlak da sağ olsun beni öneriyor başkana… Onursal Liderimiz Lütfü Savaş’la Ankara’da tanıştık. Karşılıklı bilgi alışverişinde bulunduk. Kendimizi tanıttık, amaçlarımızı söyledik. Birinci görüştükleri hoca benim. Toplantı sonrasında Lütfü Liderimiz sağ olsun, “Benim için hoca belirli oldu. Ömer Hocayla başlıyoruz” diyor. Tarihinde birinci kere Muhteşem Lig’e çıkan ekibin başına Üstün Lig deneyimi olmayan, hocalık mesleği çok fazla olmayan birisini getirmek, onun açısından da riskli gözükebilir. Lider, “Benim için isim, meslek, geçmiş kıymetli değil; benim için sahiden hırslı, öğrenmeye, kendini geliştirmeye aç, güç dolu bir hoca istiyorum” dedi ve beni tercih etti. Hatayspor’da işe başladığımda çok fazla vaktimiz yoktu. Çok çabuk hareket etmek zorundaydık. Devam etmek istemediğimiz oyuncularla yollarımızı ayırdık. Çok transfer yapmamız ve kadrosu sil baştan kurmamız gerekiyordu. İmza attıktan bir hafta sonra kamp başladı. Kamp programı yaparken eksik mevkilere transfer yapmak için de uğraştık. Sportif Yöneticimiz Fatih Kavlak ve takımımla ağır bir mesai harcadık. Yaz periyodunda 500-600 oyuncu izledik. Fakat bu oyuncuların dışında daha evvel takımımla canlı izlediğimiz oyunculara öncelik verdik. Akintola üzere, Münir üzere, Pablo Santos, Ruben Riberio üzere izlediğimiz oyuncuları tercih ettik. Bu bahiste idaremiz bize güvendi ve seçim hakkı verdi. Bu inançlarını de boşa çıkarmadık çok şükür. Kendilerine bir kere daha teşekkür ediyorum.
Herkes Hatayspor’un takım kalitesini konuşuyor. Sizin de saydığınız üzere Mame Diouf, Ruben Riberio, Mohammed Kamara, Aaron Boupendza, Munir, Pablo Santos, Adama Traore, David Akintola, Jean-Claude Billong bu dönem transfer ettiğiniz oyuncular ve neredeyse sıfırdan bir takım oluşturdunuz. Üstelik bu oyuncuların hepsinde de gayesi 12’den vurdunuz. Bu isimlerin hepsini siz mi belirlediniz? Nasıl bir oyuncu tarama takımınız var?
Oyuncu almak kolay, kıymetli olan oyuncudan performans almak. Size bir örnek vereyim. Mame Diouf’un Stoke City’de iki dönem hakikat dürüst maçı yok. İstatistikleri çok uygun değil. Bu oyuncuyu transfer ederken birtakım kriterleri kıymetlendirerek aldık. Mesela beni en çok heyecanlandıran bir mevzuyu anlatmak istiyorum. Diof’ta ısrar etmemi sağlayan farklı bir olaydı. Mame, Stoke’tayken rezerv ligde oynadı. Bir maçta bir konum var. Ekip arkadaşı penaltı kullanıyor ve penaltı golle sonuçlanıyor. Penaltıyı kullanmayan Mame Diouf, topu filelerden alıp sprintle koşarak orta saha noktasına bırakıyor. Düşünün, Mame Diouf’tan bahsediyorum. Mame bunu Premier Lig’de değil rezerv ligde yapıyor. Futbola karşı ne kadar iştahlı, istekli ve karakterli olduğunu o maçta görüyorum. Olağan Hannover devrini, Manchester United devrini esasen araştırdım. Diouf mesleği büyük oyuncu fakat iki senede düşüş yaşayan oyuncu için dersiniz ki, “Bu oyuncu doymuş.” Ama o durum beni çok etkiledi. Senegal Ulusal Kadrosu’nda oynadığı, benim de tanıdığım arkadaşlarına da ulaştım. Karakteriyle ilgili daima hoş referanslar aldım. Kendisiyle de imajlı görüşmeler yaptım. O gücünü zati görünce anlıyorsunuz. Benim verdiğim iletiler da onu heyecanlandırdı. Demek istediğim, transfer yapmak çok kıymetli lakin oyunculardan bu randımanı alabilmek yahut performansının tepesine getirmek çok daha değerli. Burada yalnızca kendimden kelam etmiyorum. Biz bir takımız. Teknik takımım ve yardımcılarımla bir arada oyuncularımı hem fizikî hem mental hem de taktiksel olarak en uygun biçimde hazırlamaya çalışıyoruz. Oyuncuların buna karşılık vermeleri de ne kadar karakterli olduklarını gösteriyor. Sonuçta biz isteriz, anlatırız, gösteririz lakin oyuncu yapmazsa olumlu dönüş olmaz. Futbolcuda potansiyel varsa ve karakteri de güzelse biz aslında küçük dokunuşlarla onu yeniden üste çıkartabiliriz. Oyuncuya bağlantı manasında nasıl dokunmamız gerektiğini daima çalışıyoruz. Hangi ülkenin oyuncusunun nelerden hoşlandığına, ona nasıl davranılması gerektiğine kadar araştırıyoruz. Oyunculara daima yardımcı olmaya çalışıyoruz. En ince ayrıntılara kadar oyuncuları araştırıyoruz. Sadece idmanla bu işler oluşmuyor.
Transferin bir de mâliyet boyutu var ki siz bu transferlerin neredeyse tamamını bonservissiz olarak renklerinize bağladınız. Bu da başka bir muvaffakiyet öyküsü ve öteki kulüplere de örnek olarak anlatılmalı…
Bu da bu türlü açıkçası… Burada liderimiz bize güvenmiş ve sorumluluk vermiş. Dönem başlarken uygun sonuçlarla bu itimadı geri vermemiz gerekiyordu. Tıpkı biçimde bunun bir de mâliyet tarafı var. Biz dönem başında gelip, “1 milyon euroya şunu alın, 2 milyon euroya bunu alın” diyerek kulübü borca sokup, 3-5 hafta ya da 3-5 ay sonra buradan ayrıldığımızda gerimizde çok büyük bir problem bırakmış olabilirdik. Bunun önüne geçmek için dönem bütçemizi öğrendik ve 10 liraysa 10 liralık bir ekip kuralım istedik. 15 liralık kadro kursaydık oyunculara verilen kelamları tutamazdık. Bu sefer diğer sorunlarla karşı karşıya kalacaktık. Biz 10 liraya çok sayıda ve kaliteli oyuncular almamız gerektiğini biliyorduk. Araştırınca oluyor, buluyorsunuz. Şimdiden gelecek dönem için çalışmalarımıza başladık. Dönemin son maçlarına ekibimizi hazırlarken erken hazırlığı da yapmamız gerekiyor. Kulübü mâli açıdan güç durumda bırakmamak ve almak istediğimiz oyuncuları da kimse fark etmeden erkenden almak istiyoruz. Ne kadar erken alırsak o oyuncuyu o kadar çok kazanmış oluruz. Bu, zahmetli ve yorucu bir iş… Şayet sağlıklı bir planlama olursa bu yapılabiliyor.
Grubunuzda hiç beklenmedik bir çıkış yapan oyuncu Aaron Boupendza oldu. Geçmiş mesleğine bakıldığında onda kimse bu türlü bir potansiyel görmemişti. Siz hangi bilgilerle Aaron Boupendza’yı transfer ettiniz ve nasıl bu türlü bir randıman almayı başardınız?
Aaron’u izlerken son yıllarda istatistik olarak performansının karşılığını vermediğini görüyorduk. Lakin potansiyeli olan bir oyuncu olduğunu da biliyorduk. Yetenekli bir oyuncu. Değişik çalımları, değişik şutları var. Gücünü yeterli kullanıyor. Hızı ve hava toplarındaki aktifliği düzgün. Bunları çok daha âlâ yapabildiği vakit güzel yerlere gelebileceğini düşündük ve o denli transfer ettik. Aldığımızda şu anki halinden çok farklıydı. Kilo sorunu vardı. Kimi mevzularda çok eksiği vardı. Lakin biz bilhassa dönem öncesi kamp devrinde yaptığımız ekstra çalışmalarla bunu giderdik. Oyuncu da bize çok hoş yanıt verdi. Kadro içerisindeki kaliteli oyuncuların neler yaptığını da gördü. Önünde Mame Diouf üzere meslekli ve karakterli bir oyuncu var. Pablo üzere, Ruben üzere oyuncular var. Bu oyuncular Aaron için çok yeterli örnekti. Daha evvel doruğa çıkan oyunculardı. Lakin şu an burada kadrosu bir yerlere getirebilmek için gayret gösteriyorlar. Aaron bundan da çok etkilendi. Arkadaşlarına ayak uydurdu. Dedi ki, “Benim de bu kadronun bir kesimi olabilmem için çok çalışmam gerekiyor.” Biliyorsunuz ben birinci haftalarda Aaron’u oynatmıyordum. Zira bir sakatlık durumu vardı. O periyot onu daha çok alternatif oyuncu olarak değerlendiriyordum. Lakin o periyotta bile hırsıyla, idmanlarda daima üzerine koyarak, eksiklerini tamamlayarak, istediklerimize olumlu karşılıklar vererek kendisini geliştirdi. Ben kendisiyle daima konuştum. “Bak oğlum çok az kaldı. Üzerine koyarak çalışmaya devam et. Baht vereceğim sana. Fakat sen ne vakit hazır olursan, o vakit bu formayı alacaksın ve bir daha çıkarmayacaksın” diyordum. Bu fırsatı kendi oluşturdu. Çok çalıştı ve sabırla bekledi. Oyuna sonradan aldığımız devirlerde daima katkı sağladı. Bu fırsatı da yakaladıktan sonra daima üzerine koyarak devam etti.
Büsbütün yeni bir kadroya oynattığınız futbol da takdir görüyor. Teknik adamlar başlarındaki oyun üslubunu oturtabilmek için ekseriyetle mühlet isterler fakat siz dönemin başından beri belirli bir çizginin üzerinde futbol oynuyorsunuz. Bu işin sırrı nedir?
Grup olarak tahlile çok değer veriyoruz. Çok vakit harcıyoruz. Kendi tahlillerimizi önemli vakit harcayarak yapıyoruz, rakip tahlillere de çok kıymet veriyoruz. Bugün bakıyoruz rakibin artıları, eksileri nedir. Artılarına tedbir alırken eksiklerden faydalanmak için planlar geliştiriyoruz. Nereye koşu yapabiliriz, nerede durabiliriz, bunları çalışıyoruz. Hangi hamle varyasyonuyla daha çabuk kaleye gideriz diye çok denemeler yapıyoruz. Oyuncu da bunları biliyor. “Şu koridordan, şu ortadan gittiğimde arkadaşım pası attığında kaleci ile karşı karşıya kalacağım” diyor. Bunları hafta içi çalışıyoruz. Doğaçlama oluşan hiçbir şey yok. Çalışmanın karşılığı… Dediğim üzere yaptığımız tahliller ve çalışmanın karşılığını alınca, oyuncular da bunu yaşayınca daha inanarak bakıyorlar artık tahlil ve çalışmalara… Zira sonuca gitmişler ve başarılı olmuşlar. Oyuncular size bu sayede çok farklı bakıyor. Çok zekiler; sizi tartıyorlar. Boş şeyler anlatırsanız ikinci, üçüncü maçtan sonra seni ciddiye almıyorlar. Fakat biz son ayrıntıya kadar ilgileniyoruz. Oyuncunun göremediği küçük ayrıntılara kadar inmeye çalışıyoruz. Bu ortada grubuma de çok teşekkür etmek istiyorum. Burada uzun vakittir benimle olan, birinci yardımcım, dostum Özhan Pulat’ın bende de kadroda da çok emeği var… Sonra biliyorsunuz Gökhan Zan Hoca Hataylıdır… Uzun vakittir Hatayspor’a farklı vazifelerde hizmet veriyordu. Benim Ulusal Grup’tan arkadaşım. Onun dışında İsmail Özgür Hocam var. Kendisini daima geliştiren bir teknik adam… Mehmet Kale var; Eskişehir Teknik Üniversitesi’nde doçent, atletik-performans hocam. Nihat Yüksel kaleci antrenörümüz… Daha evvel TFF Eğitim Dairesi’nde, Genç Ulusal Kadrolarda, Üstün Lig’de farklı ekiplerde çalışmış… Bir de Coşkun Hocam var tahlil departmanımızda… Daha evvel yıllarca Bursaspor’da oynamış, çok bedelli bir teknik adam…
Röportaj yaptığımız tüm oyuncularınızın vurguladığı aile ortamını nasıl oluşturdunuz?
Birinci haftadan itibaren oyuncularıma arkadaş üzere yanaştım. Gereksinimlerine nazaran, ağabey, arkadaş yahut baba oldum. Vakti geldiğinde de hoca olarak aramızdaki arayı korudum. Oyuncularımız biliyor ki “Hocamız affedici, bize arkadaş üzere davranıyor, birtakım rahatlıkları veriyor, dostça yaklaşıyor fakat vakti gelince de ikazlarda bulunuyor.” Dediğim üzere oyuncularıma özgüven aşılamaya çalıştım. Her rakibe hürmetimiz var fakat kimseden korkmuyoruz. Bunu aşılamaya çalışıyorum. Kendilerinin ne kadar yetenekli ve karakterli oyuncular olduğunu hatırlatıyorum. Onlara verdiğimiz rahatlıkla bir arada kadro içindeki idman metotları olsun, seyahatlerdeki sıcak ortam olsun bu aile ortamını oluşturdu. Genelde oynamayan mutsuz olur fakat bizim grubumuzda herkes birlikte hareket ediyor. Herkes, hak edenin forma giyeceğini biliyor.
Kadronuz farklı milletlerden oyunculardan oluşuyor. Her biri başka karakterler. Onlarla bağlantısı nasıl sağlıyorsunuz? Kaç lisan biliyorsunuz?
İngilizce ve Almanca biliyorum. Fırsat bulursam Portekizce ve Fransızca öğrenmek istiyorum. İkisini çözsem aslında tercümana da gerek kalmayacak. Oyuncuyla irtibatı direkt kurmak çok kıymetli. Tercümanlar yardımcı oluyor lakin hiçbir vakit direkt bağlantıdaki frekansı yakalayamazsınız.
Hatayspor’un kısa, orta ve uzun vadedeki amaçları nelerdir? Siz kendinizi bu amaçların ne kadar içinde görüyorsunuz?
Kısa vadede dönemi en düzgün yerde bitirmek istiyoruz. Orta vadede bu kulübü borçlu hale getirmedik. Borcu yok kulübün. Yeni dönemde gelir-gider istikrarını âlâ ayarlamak istiyoruz. Hem futbolcu satarak kulübe para kazandırmak hem de uzun vadede tesisleşme konusunda önemli adımlar atılmasını istiyoruz. İnşallah altyapıdan oyuncu yetiştirip, kadroya katmaya çalışacağız. Ligde kalıcı olan, problemsiz bir dönem geçiren lakin daima üzerine koyarak devam eden bir grup oluşturmak gayesindeyiz.
Kendinize nasıl bir meslek planı yaptınız? Gelecekte hangi liglerde, hangi ekiplerde, neleri başarmayı hedefliyorsunuz?
Şu anda öğrenme evresindeyim. Oyuncularıma da “Her maç kendimizi geliştirmemiz için bir fırsat, her antrenman bir fırsat” diyorum. Her egzersizi drone aracılığıyla kaydedip izliyorum. Avrupa’daki maçları izlerken artık farklı bakıyorum. Futbolcuyken topun olduğu bölgeye bakıyordum, artık farklı bakıyorum. Atak yaparken başka oyuncular ne yapıyor, pas alırken yanlışsız açılar nereler… Ancak tıpkı vakitte savunma yapan da nasıl yapıyor, bunları takip ediyorum. Yeniliklere açığım. Hatayspor’da çalışmaktan çok memnunum. Ancak uzun vadede hayallerim var. Bir tanesi Bundesliga’da çalışmak… İngiltere’de çalışmayı da çok istiyorum. Hayallerimden biri de Bursaspor’da hoca olmak…
Hatayspor eski stadında bu başarıyı yakaladı. Yeni stadınız da bitmek üzere… Taraftar olmadan, eski bir statta oynamanın tesirleri neler? Yeni statla alâkalı ne düşünüyorsunuz?
Taraftarın eksik olması bizim için çok üzücü… Gönül isterdi ki bu muvaffakiyetleri taraftarların önünde yaşayalım. Onların coşkusuyla daha da hoş işler yapalım. Eski stada gelince, bizim tarihi stadımız. Dönem başından beri orada oynadığımız için konutumuz oldu. Çok şükür yerimiz güzel. Yeni stat ise devasa ve harika. Geçen hafta idman yapma fırsatımız oldu. 3-4 gün idman yaptık. Hayalimiz orada kendi taraftarımızın önünde dolu tribünlere karşı oynamak. Umarım bu hastalık ortadan kalkar ve birinci maçımız seyircili olur.
Yabancı oyuncularla yaptığımız röportajlarda ekseriyetle Türkiye’de taktik ve stratejiye dayalı bir oyun olmadığından, futbolun hislerle oynandığından kelam ediyorlar. Vakit zaman Aykut Kocaman, Abdullah Avcı üzere teknik adamların da bu tip şikâyetlerini duymuştuk. Siz bu hususta ne düşünüyorsunuz?
Katılmamak elde değil. Maalesef Türk oyuncuların birden fazla altyapıdan hem geç çıkıyor hem de hazır gelmiyor. Açıkçası taktiksel bilgi olarak çok zayıf geliyor. Türk futbolu o denli bir şey ki uzun yıllardır bu hususta adım atılamıyor. Bu değişim bugünden yarına yapılamıyor. Bu bahiste yeni nesil hocalar olarak biz daha çok baş yoruyoruz. Benim üzere hocaların oynatmak istediği futbolu saha içerisindeki dizilişten, topsuz oyundaki dizilişten görebiliyorsunuz. Taktiksel varyasyonlar, rakibe nazaran oynamalar görülebiliyor. Umarım daima birlikte bu değişimi gerçekleştiririz.
Teknik yönetici Ömer Erdoğan, futbolcu Ömer Erdoğan’a neler söyler, hangi ikazları yapardı?
Benim Ömer Erdoğan üzere bir futbolcum olsun isterdim. Profesyonel ve örnek bir futbolcu… Yetenekleriyle değil ancak saha içinde ve dışında profesyonelce nasıl yaşanır, örnek gösterirdim. Bu hususta mütevazî olmayacağım. Tahminen de Türkiye liglerinde en profesyonel oyunculardan birisiydim. Zira işimi inanılmaz seviyor ve hürmet duyuyordum. Buradan meskenime ekmek götürüyorum. Ona nazaran bir yaşantım vardı. Dediğim üzere bu türlü bir öğrencim olsa takdir ederdim.
Almanya’da büyümek, oranın disipliniyle yoğrulmak oyunculuk mesleğinize istikrar ve muvaffakiyet kattı sanırım. Teknik yöneticilik mesleğinizde de o disiplinin izleri sürüyor mu?
Kesinlikle… Almanya’da futbolcu olarak bu disiplini gördüm ancak boş vakitlerimde da kulüplerde staj gördüm. Borussia Dortmund’a iki periyot gittim. Bayer Leverkusen’e gittim. Mönchengladbach’a gittim. Klopp, Tuchel, Favre ve Schmidt devirlerinde gittim… Disiplin ve işe hürmetlerini teğe bir gördüm. Ayrıyeten Guus Hiddink’in yanında Chelsea’de staj yaptım ve kendimi bugünlere hazırlamaya çalıştım. Orada hocaların idmanları, maça hazırlıkları ve öteki tertiplerini, oyuncularla irtibatlarını gözlemledim. Bunlar bana çok şey kattı. Hepsi bu mevzuda çok disiplinli, işlerini inanılmaz profesyonelce yapıyorlar. İmkânlar da buna nazaran müsait lakin Chelsea’de Hiddink, “Elimde büyük dünya starları var, inanılmaz oyuncular var. Aman ben bu ekibe egzersiz yaptırmayayım, eksiklerini göstermeme gerek yok. Alanda bıraksam esasen oynarlar” demiyor. Onlar bile çok ayrıntıya değer veriyor ve tahlil yapıyor. Tuchel ve Klopp periyodunda oyuncuların ne kadar hırslı olduklarını gördüm. En küçük yanılgılarda hocalar oyuncularını uyarıyor.
Ligimizde en çok beğendiğiniz oyuncular kimler?
Benim oyuncularım… Ben bizim 11’imizi ve oynamayanları sayarım…
Teknik yönetici olarak kendinize örnek aldığınız ya da beğendiğiniz antrenörler kimler?
Jürgen Klopp… Duruşuyla, oynatmak istediği futbolla, oyuncularla olan irtibatıyla benim için 10 numara. Yakından tanıma fırsatı bulduğum için de çok memnunum. Guardiola da çok hürmet duyduğum bir hoca fakat kendi stilimi Klopp’a benzetiyorum. Onun üzere oynatmak istiyorum.
Ulusal Kadromuz, 2022 Dünya Kupası elemelerine çok âlâ başladı ve 3 maçta 7 puan topladı. Önümüzde Avrupa Şampiyonası var. Ulusal Grubumuzla ilgili neler düşünüyorsunuz?
Şenol Hocamı ve futbolcu kardeşlerimi tebrik ediyorum. Bizi çok keyifli ettiler. Avrupa Şampiyonası’na katılma fırsatı elde ederek bizi sevindirdiler. 2022 elemelerine de çok uygun başladılar. Bu kuşaktan çok umutluyum. Avrupa tecrübemiz çok fazla. Kaan, Ozan, Merih, Çağlar üzere dünya yıldızlarımız var. Zeki, Umut, Cenk Tosun, Burak Yılmaz… Abdülkadir Ömür geliyor. Okay çok iyi… Daha evvel bu kadar düzgün oyuncular yoktu. Bu arkadaşların en âlâ liglerde oynayıp deneyim kazanması da büyük baht. Umut ediyorum ki bu sene Avrupa Şampiyonası’nda başarılı olacağız. Hollanda ve Norveç maçlarındaki ekip savunması beni çok umutlandırdı. Kompakt durduk, rakibe konum vermedik. Avrupa Şampiyonası’nda da bu türlü olacak. Bütün maçlarda önceliğiniz gol yememek olacak. Bu alışılmış ceza alanına 10 şahısla otobüs çekip bekleyelim manasına gelmiyor. İkinci bölgede hakikat dizilelim, vakti gelince çabuk çıkalım. Pas yapabilecek bir grubuz, vakit zaman oyunun temposunu da düşürebiliriz. Bu bizim için örnek oldu. Letonya maçı tam zıddı oldu… Letonya geriye çekilip bizim topa sahip olmamızı sağladı. Bu tıp maçlar daha sıkıntı oynanıyor. Zira onlar da topu kazanıp çok çabuk çıkmak istedi. Avrupa Şampiyonası örnekleri bence Norveç ve Hollanda maçlarındaki oyundur… Şenol Hoca esasen tüm tahlilleri yapacaktır.
Bugün çok sayıda oyuncumuzun Avrupa’da oynamasını nasıl açıklıyorsunuz? Sizin döneminize nazaran ne değişti?
Oyuncularımız yürek kazandı. Avrupa’daki kadrolar artık Türk pazarını çok daha dikkatli izliyor ve tarıyor. Bakıyorsunuz Ali Akman’ı Bursaspor’dan kapıyorlar. Bursa’yı örnek göstermem gerekiyor. Zira çok genç oyuncularla oynuyorlar ve birçok oyuncularını da Avrupa kadroları izliyor… Altınordu Çağlar’ı, Cengiz’i gönderdi… Eskişehir’den Metehan Altunbaş Avusturya’ya gitti. Artık Türkiye pazara girdi ve Türk futbolcular da artık cesaretlendi. “Biz de gidebiliriz ve başarılı olabiliriz” diyorlar. Bir de yeni kuşak artık kendisini çok daha çabuk hazırlamaya başlıyor. Mesela lisanı çözmek için ders alıyorlar. Benim vaktimde en büyük badire lisan sorunuydu. Ağabeylerimiz gittiklerinde oraya adapte olamıyordu. Mutsuz olup geri dönüyorlardı.
Tekrar de Üstün Lig’e gelebilen genç oyuncu sayısı çok fazla değil. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Genç nüfusumuz çok fazla fakat imkân tanıyamıyoruz onlara… Burada bakıyorsun etrafına, her yer taş… Biz bile İstanbul’a gelince ter antrenmanı yapmak için kaç kilometre yol yapıyoruz. Şu bölgede (Halkalı) kaç bin nüfus var… Bu çocuklar nasıl geliştirsin kendini? Olmuyor… Tahminen potansiyel var. Mahalle ortasında oynuyor ancak onlara imkân vermen lâzım. Havuzumuz küçük olduğu için zahmet yaşıyoruz. Lakin bakıyorsunuz Avrupa’da bambaşka… Yahut Afrika ülkelerine bakıyorsunuz orada Avrupalılar akademi açıyor ve oyuncu çıkartıyor. Bizim şanssızlığımız tesislerimiz az, havuzumuz dar. Altyapıya gereğince değer vermiyor profesyonel takımlar… Altyapıya çok fazla imkan sağlanmadığı için maalesef oyuncu çok sayıda çıkmıyor.